€0,00 – €9,50
Aanvang: 20.00 uur
Poëtische naoorlogse klassieker waarin een Franse actrice in Hiroshima verliefd wordt op een Japanse architect. Naar een scenario van Marguerite Duras.
Normaal | €9,50 |
-
+
|
||
Scholier / Student / CJP | €7,50 |
-
+
|
||
10-zittenkaart | €0,00 |
-
+
|
||
Cineville | €0,00 |
-
+
|
Alain Resnais – Frankrijk, Japan 1959 – 90 minuten – gesproken taal: Frans, Japans, Engels, met NL ondertitels
De actrice en de architect delen een traumatisch oorlogsverleden: de vrouw had tijdens de oorlog een verhouding met een Duitse soldaat en werd als landverraadster opgepakt; de jonge architect heeft de verschrikkingen van de atoombom gezien. In poëtische taal vertellen zij elkaar hun herinneringen, maar ook wat ze liever zouden vergeten. In dit liefdevol woordenspel worden persoonlijke gevoelens gekoppeld aan schokkende wereldgebeurtenissen en gaan herinneringen over in vergetelheid, verstand in waanzin, oorlog in vrede, leven in dood.
Resnais’ speelfilmdebuut werd bij uitbreng geprezen om zijn onconventionele vorm; de regisseur besloot geen flashbacks te gebruiken, maar liet heden en (oorlogs)verleden vloeiend in elkaar overlopen. Een wonderschone naoorlogse klassieker, nu digitaal gerestaureerd.
Alain Resnais – France, Japan 1959 – 90 minutes – language spoken: French, Japanese, English, with Dutch subtitles
Poetic post-war classic. A French actress falls in love with a Japanese architect in Hiroshima. Based on a screenplay by Marguerite Duras.
The actress and the architect share a wartime trauma. The woman had an affair with a German soldier during the war and was arrested for treason; the young architect witnessed the horrors of the atomic bomb. In poetic language they confide their memories to each other, including that which they would rather forget. In this loving play of words, personal feelings are linked to shocking world events. Memories fade into oblivion, reason into madness, war into peace, life into death.
Resnais’ feature film debut was praised upon release for its unconventional form. The director decided not to use flashbacks, but instead allowed the present and past – including experiences of war – to flow seamlessly into one another. A stunning post-war classic, now digitally restored.